Seda Boy – Beyaz Körlük

BEYAZ KÖRLÜK

Gözlerimiz belki de hala içinde ruh barındıran tek organımız. Göz ruha, ruh olmayanı, şeylerin mutlu alanını, ve onların tanrısı güneşi açma mucizesini gerçekleştirendir. Peki ya bir salgında olduğu gibi hastadan hastaya geçen, bir insanın kör birine baktı diye kör olduğu, süt denizinin içinde yüzmeye çalıştığımız beyaz bir felakete sürüklenseydik..

Jose Saramago’nun “Körlük” adlı romanı sanatçı Seda boy’a “….” sergisinde, kör olma durumuna farklı bir bakış açısıyla

yaklaşmasında yol gösterici olmuştur. José Saramago bu romanında körlüğü hem bireysel bir talihsizlik hem de sosyal bir felaketin metaforu olarak kullanır. Yalnızca toplumsal çürümenin değil, en çaresiz anda yeni bir etiğin ortaya çıkışının büyüleyici bir öyküsünü yazmıştır.

Aristo beş duyumuzdan en felsefi olanının görme duyumuz olduğunu söylemiştir. Bilgiye ulaşma gücümüzde en yetkin olan duyumuzdur. İnsan içgüdüsel olarak hem görmeyi hem de bilmeyi arzular. Bilmek, özünde entelektüel görüştür. Platoya göre içgörüye giden yol temelde hayal gücü ve görmeden geçer. “Bilmek”den önce bizi gerçeğe yönlendirecek görüntüleri ve fiziksel şeyleri görmemiz gerekir. Aklımızın gözüyle görmeden önce gözlerimizle görürüz. Yaşamakta olduğumuz postmodern çağda insanın görme yeteneği gün geçtikçe azalmaktadır. Dünya dev bir gösteri haline gelmiştir ve bizler onun açgözlü izleyicileri ve tüketicileriyizdir artık. Sahip olduğumuz şeyleri kaybetmekten korkarız ve kaybetmemek için gerekirse kör bile oluruz.

WHITE BLINDNESS

Our eyes are perhaps our only organ that still contains a soul. The eye is the one that performs the miracle of opening the soul to the soulless, the happy realm of things, and their god the sun. But what if we were dragged into a white disaster where the condition spread from one sick person to the next like an epidemic, where people would become blind because they looked at a blind person, and we were forced to swim in a sea of milk…

José Saramago’s novel “Blindness” was an instrumental influence for artist Seda Boy in her approach to blindness through a different perspective in her exhibition “White Blindness”. In his novel, José Saramago uses blindness as a metaphor for both personal misfortune and social disaster. He wrote a fascinating story of not only social decay, but of the emergence of a new ethic in the most desperate of moments.

Aristotle had said that the most philosophical of our five senses is our sense of sight. It is our most potent sense in our capacity to access information. The human being instinctively desires both to see and to know. Knowing is essentially the capacity of intellectual vision. According to Plato, fundamentally, the road to insight is through imagination and sight. Before “knowing” we would need to see the images and physical things that would lead us to truth. We see things with our eyes before seeing with our mind’s eye. In the postmodern age we are living in, the human being’s ability to see is diminishing day by day. The world has become a colossal spectacle, and we are now its greedy spectators and consumers. We

Saramago’nun hikayesinde bugün yaşadığımız dunyanın geldiği noktanın sebebini tarif eden şey bireylerin ve dolayısıyla toplumun kör oluşudur. Kaostan çıkış ve yeniden özgürleşme bireylerin gözlerini açmasıyla başlar. Seda Boy çalışmalarında günlük akışta kendimize odaklı yaşarken, bakmadığımız şeylere bakıp onları görünür hale getirmek istemiştir.Ssanatçının karışık teknik ile ürettiği toplam 17 parçadan oluşan enstalasyonunda, soyutlanmış göz formları ve fotoğraflar yer almaktadır.

Seda Boy’un enstalasyonlarında anatomik bütünlüğüne en yakın formlarda soyutlanmış olan gözlerin mercek etkisinden faydalanarak, sanatçının fotoğraflarına yakından bakma olanağı buluruz. Saramago’nun kahramanlarında da gördğümüz gibi insan her koşulda sığınağı olan evine ulaşmak ve kendini dışarıdan izole etmek arzusundadır. Seda Boy’un fotoğraflarında mekanı dışarıyla ilişkilendiren, şeylere yaklaştırıp uzaklaştıran kimi zaman da şeylerden koruyan pencereler sıkça yer alır. Pencereye sırtını dönen bedenler, ulaşılmaz olduğu halde demirlenmiş olan pencereler, terkedilmiş mekan ya da yalnızlaşalan insanın yok oluşunu anlatırlar izleyiciye. Bir başka fotoğrafta günlük karmaşada bir şeylere yetişmeye çalışan ve bu koşuşturmacada kendine kapanıp, çevresinden kopan insan kalabalığını görürüz. Geldikleri ve gittikleri yer belirsizdir ve bunun tedirginliği bize yansır.

Jose Saramago’nun ifadesiyle “Bizim kendi ölçeğimizde gerçekleştirebileceğimiz tek mucize yaşamayı sürdürmektir. Kırılgan yaşamımızı tüm kırılganlığı ile korumaktır. Yaşamın kendisi de bir kör gibi ne yöne gideceğini belki bilmiyordur, bize aklını bağışladıktan sonra kendini bizim ellerimize teslim etmiştir.” Yaşamın devamlılığı için mücadele gerekir ve mücadele de bakıp görmekle başlar. Sanatçının gözü, dünyayı görür, ve dünyada tablo olmak için eksik olanı, tabloda kendisi olmak için eksik olanı,

live in fear of losing what we have, and to avoid losing them we are even ready to go blind if necessary.

In Saramago’s story, what defines the point the world we live in has come to today is the blindness of individuals and consequently of society. The way out of chaos and the path towards becoming free again begins with individuals opening their eyes. In her artworks, Seda Boy aims to make visible the things that we do not pay attention to in the daily flow of life during which we concentrate mainly on ourselves.

In Seda Boy’s installations, we are presented with the opportunity to take a closer look at the artist’s photographs by way of the lens effect provided by the eyes that are rendered through abstraction in forms matching their anatomical coherence as close as possible. As we can see in Saramago’s characters, in any given circumstance, human beings yearn to reach their home that is their place of shelter and isolate themselves from the outside. In Seda Boy’s photographs, we frequently observe windows that allow a relation between a space and the outside, that bring things closer or push them further away, and at times, that act as shields against things. Bodies that have turned their backs to the window, windows barred although out of reach, convey to the viewer the withering of an abandoned place or of the isolated human being. In another photograph, we see a crowd of people trying to keep up with the pace of the everyday chaos, shutting themselves off from the outside and becoming detached from their surroundings in this rush. Their point of departure and their destination are uncertain, and the uneasiness caused by this is reflected back at us.

In the words of José Saramago, “The only miracle we can perform is to go on living … to preserve the fragility of life from day to

ve palette tablonun beklediği rengi, ve bitirildiğinde, bütün bu eksikliklere yanıt veren tabloyu görür. Durmadan değişen doğanın işaretlerini okuma becerisi ile sanat, hayal gücünün iktidarını hatırlatarak, kapatıldığımız göstergeler imparatorluğunda bu illüzyondan kurtulmak için bir fırsat sunmaktadır bize.

Sergileri:

-Düşler Ülkesi:Troya (The Land of Dreams: Troy), Çanakkale Piri Reis Museum, Çanakkale, Istanbul Archaeological Museums Darphane-i Amire (The Imperial Mint Building), Istanbul – 2018

-BASE, Galata Greek Primary School, Istanbul – 2017

-2nd Istanbul Ceramic Days, Taksim Cumhuriyet Art Gallery (Istanbul Metropolitan Municipality Art Gallery), Istanbul – 2015

-Mimar Sinan Fine Arts University, Department of Ceramic and Glass Design, Osman Hamdi Bey Exhibition Hall, Istanbul – 2015

-9th International Muammer Çakı Ceramic Competition, Museum of Contemporary Arts (Anadolu University), Eskişehir – 2015

day, as if it were blind and did not know where to go, and perhaps it is like that, perhaps it really does not know, it placed itself in our hands, after giving us intelligence…”. For the continuity of life there has to be struggle and struggle starts with looking and seeing. The artist’s eye sees the world. He sees what is missing in the world in order for it to be a painting, what is missing in the painting for it to be itself, the colour on the palette that the painting requires, and when finished, the painting that provides a response to all these deficiencies. Reminding us of the power of imagination, and with its ability to read the signs of the ever-changing nature, art presents us an opportunity to free ourselves from this illusion in an empire of signs that we have been confined within.

Exhibitions:

-Düşler Ülkesi:Troya (The Land of Dreams: Troy), Çanakkale Piri Reis Museum, Çanakkale, Istanbul Archaeological Museums Darphane-i Amire (The Imperial Mint Building), Istanbul – 2018

-BASE, Galata Greek Primary School, Istanbul – 2017

-2nd Istanbul Ceramic Days, Taksim Cumhuriyet Art Gallery (Istanbul Metropolitan Municipality Art Gallery), Istanbul – 2015

-Mimar Sinan Fine Arts University, Department of Ceramic and Glass Design, Osman Hamdi Bey Exhibition Hall, Istanbul – 2015

-9th International Muammer Çakı Ceramic Competition, Museum of Contemporary Arts (Anadolu University), Eskişehir – 2015

SEDA BOY

BEYAZ KÖRLÜK

6 ŞUBAT 2021-13 MART 2021

6 February 2021 – 13 March 2021

KRANK ART GALLERY

Le Méridien İstanbul Etiler

Etiler Mah. Cengiz Topel Cad.

No:39 Beşiktaş-Istanbul

Tel: 0 212 243 57 86

Metin/Text: Amira Akbıyıkoğlu

Türkçe-İngilizce Çeviri/Translation: Begüm Yıldırım, Sena Başöz

Son Okuma/Proof Reading: Merve Ertufa

Teşekkürler/Special Thanks: Gül Başöz,Mustafa Başöz, Merdan Berk, DEPO, Merve Ertufan, Fuat Eşrefoğlu, Sibel Horada, Gizem Karakaş, Ozan Köse, Uygar Kutlu, Gülşah Mursaloğlu, Emin Fırat Övür, Esra Özden, Elif Tekneci, Begüm Yıldırım, Mustafa Kırgız

Grafik Tasarım/Graphic Design: ReklamOdası Küçükbakkalköy Mh. Küçüksetli Sk. Denge Panorama Plaza. No: 5-9 Kat: 3 D:13 34750, Ataşehir – İstanbul

Tel: +90 216 38 666 54

.

www.krankartgallery.com

info@krankartgallery.com