KRANK Art Gallery “Bir Teselli” sergisine ev sahipliği yapıyor.

KRANK Art Gallery 12 Eylül 2020 – 31 Ekim 2020 tarihleri arasında Sena Başöz’ün solo sergisi “Bir Teselli”ye ev sahipliği yapıyor. “Bir Teselli” sergisinde Sena Başöz, insan ömrünün çizgisel anlatısından dışarı taşan, kurumsal alana girmeyen kişisel hikaye ve bilgi yığınlarının akıbetini sorguluyor. Başöz’e göre bir arşivle uğraşmak sonuçta her zaman için gelecekle de ilgili: geçmiş ve geleceğin uyumlanması bugün nerede durduğumuzu anlamamızı sağlıyor.

Zaman çok hızlı geçiyor ve bir son fikri bize doğru hızla yaklaşıyor. Roy Scranton Ölmeyi Öğrenmek adlı kitabında Antroposen’de insanlığı kurtarabilecek tek şeyin hafızamız olduğunu öne sürüyor.

Pratiğinde iyileşme süreçlerini; bakım, ilgi, doğanın kendi kendine rejenerasyonu ve uzun vadede dengelenmesi etrafında ele alan Sena Başöz, arşiv oluşturmayı bakım vermek ve ihtimam göstermek olarak algılıyor. Başöz, bir arşivden anlatılar kurgulamanın arşivi canlandırdığını, yaşam-ölüm arasında devamlılık yaratan bir pratik, bir nevi rejenerasyon olduğunu düşünüyor.

Bir arşivden anlatılar kurgulayarak arşivi canlandırmak zaman ve emek istiyor. Bazı kurumsal arşivler ilgi ve ihtimamla elden geçebiliyor. Peki ya kurumsal alana girmeyen kişisel arşivlere, hikayelere ve bilgi birikimine ne oluyor?

“Bir Teselli”, sanatçının bir yandan bir hafıza mekanının kurumsal arşiviyle yakinen çalıştığı bir yandan da evindeki fotoğraflardan, yazılı ve görsel materyallerden oluşan kişisel arşivlerini gözden geçirdiği bir dönemde ortaya çıktı. Başöz, kurumsal alana girmeyen kişisel arşivleri ve bilgi birikimini anlatıya dökecek kaynakların eksikliğine odaklanıyor. Kaybolan, yok edilen, parçalanan, unutulan veya çok biriktiği için karışan kişisel anlatılar ve bilgi bir bütünün parçası olarak yeniden canlandırılabilir mi, sorusundan yola çıkıyor.

Serginin adı Cicero’nun kızının ölümü sonrası acısını dindirmek için yazdığı kayıp eseri Consolatio’dan geliyor. Sena Başöz yaşam ve ölüm arasındaki bağlantıları saç gibi doğada dağılan, parçalanan yaşam formları ve uzantıları kullanarak ele alıyor.

“Kutu” adlı videoda şefkat ve bakım, gizleme ve ortaya çıkarma, tutma ve bırakma, yaşam ve ölüm gibi birbirine zıt olguları tetikliyor. Mekanın tabanına yayılan video-yerleştirme ise Akdeniz’e özgü bir yosun türü olan posidonia oceanica’yı merkezine alıyor. Sanatçı, su altı çayırında hep beraber salınıp sonra dağılan, plajlarda yığınlar oluşturan ve sonrasında komposta dönüşen bu yosunun döngüleri ekseninde bireysel arşivlerde yığınlaşan bilgi ve hafızanın döngülerini düşünüyor. Yerleştirmeye biçimsel olarak posidonia oceanica’ya benzeyen evrak imha makinesinden geçirilmiş fotoğrafların yanı sıra, yosun, saç ve kuş tüylerinden yapılmış kolajlar eşlik ediyor.

Başöz, Londra’da Delfina Foundation misafir sanatçı programı bünyesinde geliştirmeye başladığı, “Slalom” isimli performansı için kurumsal bir arşivi canlandırmanın koşulları ve yöntemleri üzerine araştırmasını sürdürüyor. “Bir Teselli” sanatçının kurumsal arşivleri canlandırmak üzerine çalışmalarına paralel gelişen kişisel arşivlere dair çalışmalarından oluşuyor.

——————————————————-

KRANK Art Gallery is pleased to host “A Consolation” exhibition.

KRANK ART Gallery is pleased to host Sena Başöz’s solo exhibition “A Consolation” open to the public between September 12th and October 31st, 2020. Through “A Consolation” the artist questions the future of accumulated stories and knowledge that leak through the linear narratives of human lives and do not fit into an institutional structure. According to Başöz, dealing with an archive always requires relating to the future: the alignment of the past and future helps us locate the present moment.

Time moves fast and the idea of an end approaches us in full speed. In his book “Learning How to Die in the Anthropocene,” Roy Scranton argues that memory is the only thing that can save humanity in the age of Anthropocene.

Sena Başöz’s artwork deals with healing processes focusing on care and the ways nature self-regenerates creating a balance in the long run. She considers building an archive as a form of care by keeping the past in good condition; and creating a narrative from an archive as a practice that generates a continuous cycle between the living and the dead.

Activating an archive through creating a narrative from it requires time and effort. Some institutional archives receive the required attention but what happens to the personal archives, stories and knowledge that do not fit into the institutional structure?

A Consolation” is the result of the artist simultaneously working with an institutional archive of a memory site and going through her own archive of photographs and collected written and visual material at home. Başöz is concerned with the tension of narrating personal archives that don’t necessarily fit into an institutional structure. The artist asks, if personal stories and knowledge that have been lost, destroyed, or forgotten in a morass of information be re-activated as parts of a whole?

The name of the exhibition comes from Cicero’s lost philosophical work Consolatio written to soothe his grief after the death of his daughter. Başöz draws connections between the continuity of the living and the dead by using life forms and extensions that disperse and come into pieces such as hair.

In the video “The Box,” compassion and care trigger phenomena in contrast such as concealment and revelation, holding on and letting go, life and death.
The video installation that takes over the floor of the exhibition space centers around posidonia oceanica, a seaweed native to the Mediterranean. The artist reflects on cycles of knowledge and memory through the seaweed that sways collectively in an underwater meadow before drifting away, eventually forming piles on beaches, and then turning into compost. The exhibition also includes collages made with shredded photographs that are reminiscent of posidonia oceanica, as well as seaweed, hair and feathers.

Başöz continues her research on the process of activating an institutional archive for her new performance Slalom, she started developing at Delfina Foundation Artist Residency Program in London. “A Consolation” is composed of her work on personal archives that developed parallel to her work on activating institutional archives.